Wilki i psy należą do tej samej podrodziny. Psy wywodzą się od wilków i przeniosły do dzisiaj wiele zachowań 'wilczych' choć wiele w nich się zmieniło. Zachowały także możliwosć krzyżowania z wilkami. Różnice między psami i wilkami są jednak dość istotne zarówno jeśli chodzi o psychologie jak i fizjologie. Wynika to z celowego procesu kształtowania ras psów do specyficznych celów dla nich przeznaczonych przez człowieka. Inne warunki środowiskowe spowodowały także zanik niektórych zachowań lub pojawianie się innych - pożądanych przez człowieka.

Zdziczałe psy żyjące w trudnych warunkach i zmuszone do polowania przyjmują organizację stada zbliżoną do wilczej watahy. Jednak inne są zachowania prokreacyjne jak i inne jest nastawienie wzajemne w stadzie. Stada wilcze z ich hierarchią i podporządkowaniem wewnętrznym dobru watahy są naturalne dla wilków. Struktura ta wynikła w wyniku wielowiekowych oddziaływań środowiska.

Wilk jest niesłusznie uważany za zwierzę skrajnie odważne. Owszem gdy potrzeba go do tego zmusza staje do walki z silniejszym przeciwnikiem i dzielnie walczy jednak o ile ma taką możliwość raczej będzie się starał ocalić skórę. Człowiek - pomimo iż jest od wilka znacznie słabszy - jest przez wilka odbierany jako zagrożenie. O ile będzie mógł ucieknie na widok człowieka. Co ciekawe o ile wilk zostanie w młodości wychowany przez człowieka strach ten nie będzie dominował nad zachowaniem zwierzęcia a człowiek który go wychowywał będzie uważany jako przywódca stada.

Pamiętajmy że wilk jest zwierzęciem stadnym przyzwyczajonym do życia w otwartej przestrzeni i nie będzie 'stóżem' lub 'ochroniarzem'. Prędzej ucieknie niż stanie do walki o majątek człowieka. O ile może przestraszyć człowieka swoją posturą to z jego wrodzonych zachowań raczej będzie starał się zejsć z oczu niż stanąć do walki z człowiekiem. Trzymanie wilków na uwięzi lub (o zgrozo) w domu jest proszeniem się o kłopoty. Wilki bardzo źle znoszą trzymanie na uwięzi. Ich (i tak chwiejna) równowaga emocjonalna jest w takim wypadku całkowicie wypaczona.

Nawet w przypadku wilka wychowanego od szczeniaka wystarczy nieporozumienie co do zachowania (np. spojrzenie lub usmiech) a nieszczęscie gotowe. Wilk jest i niech pozostanie zwierzęciem dzikim a nie egzotycznym gatunkiem zwierzęcia domowego. Wilk do swojego zycia potrzebują wielkich przestrzeni. Teraz nie ma ich zbyt wiele - sami tez ich potrzebujemy. Wilki jednak same dostosowują się do zmiany warunków srodowiskowych i spotykane bywają, tak jak i psy na smietnikach lub niedaleko siedzib ludzkich. Wynikają z tego konflikty. Wilki polują na zwierzynę dziką jak i na zwierzęta gospodarcze.