Spotkania z wilkami
Będac
wspaniale wyposażone do walki wilki staraja się o ile to możliwe jej unikać.
Zdrowe wilki nie atakuja raczej ludzi kontentujac się zwierzętami dzikimi
lub gospodarskimi. W zasadzie można przyjąć że jesli wilk do nas podchodzi
to jest to chory wilk lub też jest to po prostu zwykły pies (być może także
chory). Pamiętajmy że możemy się zarazić wscieklizną nawet nie bedąc zranieni
a tylko w wyniku kontaktu. Można jednak niechcący podczas wędrówki w lesie
wstąpić do 'wilczego domu'. W zasadzie wilki nawet w takim wypadku ograniczą
się do usunięcia się lub straszenia nas postawą i groźnymi odgłosami ale
mogą poczuć się zagrożone i zaatakować.
Szczególnie
niebezpieczne jest to w okresie wiosennym gdy w gnieździe znajdują się
młode. Nie należy - co zrozumiałe - zbytnio interesować się dużymi norami.
Zwykle atak zostanie poprzedzony ostrzeżeniem. Jednak nie należy się spodziewać
zbytnio szczekania (wilki raczej nie szczekają). Wczesniej powinnismy zauważyć
wilka w postawie 'bojowej' co ma stanowić dla nas ostrzeżenie - ani kroku
dalej. Nie należy go prowokować. Prowokujące dla wilka może być szybkie
ruchy, widok zębów (czyli np. zbyt szeroki umiech), paniczna ucieczka (bedziemy
instynktownie odbierani jako zwierzyna łowna) lub wręcz uporczywe wpatrywanie
się w oczy wilka (jesli jest przywódcą stada to będzie odbierane jako agresja
choć może wywołać uległosć u słabszego osobnika).